Pas Narcos (2015), vjen Narcos Mexico. Në vazhdimësi të plotë me serialet e mëparshme të Netflix, por me një kast tërësisht të rinovuar, hapet një kapitull i ri në rrëfimin e “bëmave” të atyre që, duke filluar nga vitet ’70 dhe ’80 në Amerikën Qendrore dhe Jugore, krijuan perandori të vërteta bazuar në prodhimin dhe trafikimin e drogës drejt Shteteve të Bashkuara dhe mbarë botës.
Në prezantimin e një serie që raporton – me dramatizimet e nevojshme – fakte historike, është e vështirë të shmanget raportimi i spoilerëve: për ata që nuk ishin në dijeni të fakteve, një kërkim i thjeshtë në internet për një nga personazhet do të mjaftonte për të zbritur në një nga kapitujt e Wikipedia që tregon gjithçka në një çast. Ky është rasti me Narcos: Mexico. Ngjarjet që rrëfehen aty kanë të bëjnë me lindjen dhe ngritjen e kartelit të Guadalajara, të drejtuar nga Felix Gallardo, me origjinë nga Sinaloa, i cili ia doli në detyrën e vështirë të koordinimit dhe unifikimit të aktiviteteve të trafikantëve meksikanë, deri tani në konflikt me njëri-tjetrin dhe te tjeret. Me ndihmën e miqve të tij Rafa Caro Quintero dhe Don Neto, Gallardo krijoi një rrjet të vërtetë kombëtar, me bashkëpunimin e policisë, të DFS (Dirección Federal de Seguridade, një agjenci inteligjence meksikane e përkushtuar ndaj kontrollit të territorit dhe shpesh bashkëpunëtor ose autor i krimeve politike) dhe të vetë qeverisë meksikane.
Ngjarjet e rrëfyera në sezonin e parë të serialit ndjekin në mënyrë thelbësore periudhën e ngritjes së kartelit të Guadalajara, që nga fillimet e tij – kur ai merrej kryesisht me prodhimin e shitjes së marijuanës, të rritur në tokën meksikane – deri në kontaktet me kolumbinë dhe kartelet në Medellin dhe Cali dhe evolucioni që kulmoi me trafikimin e kokainës.
Kundërshtari i Gallardos është DEA amerikane, më pas në fillimet e saj, e pranishme me një ekip prej pak anëtarësh ku spikat agjentja Kiki Camarena, e cila e kthen kapjen e Gallardos në obsesionin e saj personal.